Η λείανση μπορεί να ανταγωνιστεί την κοπή σε πολλά πεδία, είτε τεχνικά είτε οικονομικά. Ορισμένα πεδία είναι ακόμη και η μόνη μέθοδος επεξεργασίας. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι στη μεταποιητική βιομηχανία πιστεύουν ότι η λείανση είναι αναποτελεσματική και αντιοικονομική, επομένως προσπαθούν να μην τη χρησιμοποιήσουν. Ο Salmon πιστεύει ότι ο κύριος λόγος για αυτήν την ιδέα είναι η έλλειψη κατανόησης της αρχής άλεσης και των εγγενών δυνατοτήτων της. Ο σκοπός της συγγραφής αυτής της εργασίας είναι να βοηθήσει τα σχετικά άτομα στην επιχειρηματική κοινότητα να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν σωστά την τεχνολογία λείανσης.
Στις μέρες μας, η μεταποιητική βιομηχανία αναζητά εναγωνίως εναλλακτικές λύσεις λείανσης. Ορισμένα "νέα" προγράμματα που δοκιμάζονται για τη βελτίωση της παραγωγικής απόδοσης των εξαρτημάτων περιλαμβάνουν σκληρή κοπή, στεγνή κοπή, ανθεκτικά στη φθορά εργαλεία επίστρωσης και κοπή υψηλής ταχύτητας. Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η λέξη «υψηλής ταχύτητας» δεν είναι περίεργη στο τρίψιμο. Η κανονική γραμμική ταχύτητα της επιφάνειας τρεξίματος του τροχού λείανσης μπορεί να φτάσει τα 1829m/min και η πρακτική ταχύτητα παραγωγής του εξαιρετικά σκληρού λειαντικού τροχού υψηλής ταχύτητας μπορεί να φτάσει τα 4572~10668m/min, ενώ η ταχύτητα στον ειδικό εξοπλισμό λείανσης στο εργαστήριο μπορεί φτάνουν τα 18288 m/min - μόνο ελαφρώς χαμηλότερα από την ταχύτητα του ήχου.
Μέρος του λόγου για τον οποίο στη βιομηχανία δεν αρέσει το άλεσμα είναι ότι δεν το καταλαβαίνουν. Οι υπερσκληρές διεργασίες λείανσης με λειαντικά και ερπυστικά τροφοδοτικά μπορούν να συναγωνιστούν με το φρεζάρισμα, το τρίψιμο, το πλάνισμα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το γύρισμα από τεχνική ή οικονομική άποψη. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις μεταποιητικές επιχειρήσεις των οποίων οι γνώσεις βρίσκονται ακόμα στο επίπεδο της παραδοσιακής τεχνολογίας επεξεργασίας και συχνά υιοθετούν μια απωθητική στάση απέναντι στο άλεσμα. Ωστόσο, με την ανάπτυξη νέων υλικών (όπως κεραμικά, μέταλλα ενισχυμένα με μουστάκια και ενισχυμένα πολυμερή υλικά, πολυστρωματικά μέταλλα και μη μεταλλικά υλικά συμπίεσης), η λείανση είναι συχνά η μόνη εφικτή μέθοδος επεξεργασίας.
Εάν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα συνδετικά, οι λειαντικοί κόκκοι μπορούν να ελεγχθούν κατά τη διαδικασία πτώσης και αυτοακονίσματος. Επιπλέον, όταν ο τροχός λείανσης γίνει αμβλύς ή υπάρχει φορτίο πούδρας, μπορεί να κοπεί στην εργαλειομηχανή. Αυτά τα πλεονεκτήματα είναι δύσκολο να επιτευχθούν σε άλλες μεθόδους επεξεργασίας. Ο τροχός λείανσης μπορεί να κάνει την ανοχή της επεξεργασμένης επιφάνειας να φτάσει την τάξη των δεκάδων χιλιάδων (μικρόμετρο), και επίσης μπορεί να κάνει το φινίρισμα της επιφάνειας και την υφή κοπής να φτάσει στην καλύτερη κατάσταση.
Δυστυχώς, το τρίψιμο θεωρείται από καιρό ως «τέχνη». Μέχρι τα τελευταία 40 έως 50 χρόνια, οι ερευνητές μελετούσαν συνεχώς τη διαδικασία λείανσης και ανέπτυξαν νέα και βελτιωμένα λειαντικά, συστήματα συνδετικών και διάφορα υγρά λείανσης. Με την επίτευξη αυτών των επιτευγμάτων, η λείανση έχει εισέλθει στο βασίλειο της επιστήμης.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-29-2022