Βρισκόμενοι σε μια νέα ιστορική αφετηρία και αντιμετωπίζοντας τις συνεχιζόμενες αλλαγές στον κόσμο, οι σχέσεις Κίνας-Ρωσίας ηχούν μια νέα δυνατή νότα των Times με μια νέα στάση.Το 2019, η Κίνα και η Ρωσία συνέχισαν να συνεργάζονται στενά σε μεγάλα διεθνή ζητήματα όπως το πυρηνικό ζήτημα της Κορέας, το πυρηνικό ζήτημα του Ιράν και το συριακό ζήτημα.Υποστηρίζοντας τη δικαιοσύνη και τη δικαιοσύνη, η Κίνα και η Ρωσία υποστήριξαν σταθερά το διεθνές σύστημα με τα Ηνωμένα Έθνη στον πυρήνα του και το διεθνές δίκαιο ως θεμέλιο, και προώθησαν τη διαδικασία της παγκόσμιας πολυπολικότητας και της δημοκρατίας στις διεθνείς σχέσεις.
Καταδεικνύει το υψηλό επίπεδο των διμερών σχέσεων και τον ιδιαίτερο, στρατηγικό και παγκόσμιο χαρακτήρα της διμερούς συνεργασίας.Η ενίσχυση της αλληλεγγύης και του συντονισμού μεταξύ Κίνας και Ρωσίας είναι μια στρατηγική επιλογή που έγινε με στόχο τη μακροπρόθεσμη ειρήνη, την ανάπτυξη και την αναζωογόνηση των δύο πλευρών.Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί η παγκόσμια στρατηγική σταθερότητα και η ισορροπία διεθνών δυνάμεων, και εξυπηρετεί τα θεμελιώδη συμφέροντα των δύο χωρών και της διεθνούς κοινότητας.
Όπως είπαν ο Κινεζικός Κρατικός Σύμβουλος και Υπουργός Εξωτερικών Wang Yi και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, η συνεργασία Κίνας-Ρωσίας δεν απευθύνεται σε κανένα τρίτο μέρος ούτε θα προκληθεί ή θα παρέμβει από τρίτο μέρος.Η ορμή του είναι ασταμάτητη, ο ρόλος του αναντικατάστατος και οι προοπτικές του απεριόριστες.Κοιτάζοντας το μέλλον, οι δύο πρόεδροι συμφώνησαν να διοργανώσουν ένα Έτος Καινοτομίας Επιστήμης και Τεχνολογίας Κίνας-Ρωσίας από το 2020 έως το 2021 για να ενισχύσουν από κοινού τις δυνατότητες ανεξάρτητης έρευνας και ανάπτυξης.
Στο πνεύμα της πρωτοποριακής καινοτομίας, του αμοιβαίου οφέλους και της αμοιβαίας ωφέλειας συνεργασίας, οι δύο χώρες θα συνέργουν περαιτέρω τις αναπτυξιακές τους στρατηγικές, θα ενσωματώσουν βαθιά τα αναπτυξιακά τους συμφέροντα και θα φέρουν κοντά τους ανθρώπους τους.
Τέταρτον, η αντιπαγκοσμιοποίηση και ο απομονωτισμός βρίσκονται σε άνοδο
Τον 21ο αιώνα, με την άνοδο της Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων χωρών, η κυριαρχία των δυτικών χωρών άρχισε να κλονίζεται.Σύμφωνα με τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD), από το 1990 έως το 2015, το ποσοστό των ανεπτυγμένων χωρών στο παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε από 78,7% σε 56,8%, ενώ αυτό των αναδυόμενων αγορών αυξήθηκε από 19,0% σε 39,2%.
Ταυτόχρονα, η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που έδινε έμφαση στη μικρή κυβέρνηση, την κοινωνία των πολιτών και τον ελεύθερο ανταγωνισμό άρχισε να υποχωρεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και η Συναίνεση της Ουάσιγκτον, η οποία βασίστηκε σε αυτήν, χρεοκόπησε υπό τις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.Αυτή η τεράστια αλλαγή έκανε τις ΗΠΑ και ορισμένες άλλες δυτικές χώρες να γυρίσουν τον τροχό της ιστορίας και να υιοθετήσουν πολιτικές κατά της παγκοσμιοποίησης για να προστατεύσουν τα κεκτημένα συμφέροντά τους.
Ώρα δημοσίευσης: Νοε-28-2022